ΑΝΤΙΔΡΑΣΕΙΣ ΥΠΕΡΕΥΑΙΣΘΗΣΙΑΣ
Ως αντίδραση υπερευαισθησίας χαρακτηρίζεται η υπερβολική ή και καταχρηστική
απάντηση του οργανισμού σε κάποιον παράγοντα του περιβάλλοντος που είναι
αβλαβής για τον οργανισμό.
Διακρίνονται τεσσάρων ειδών αντιδράσεις υπερευαισθησίας :
1. ΤΥΠΟΥ Ι ΑΝΤΔΡΑΣΗ ΥΠΕΡΕΥΑΙΣΘΗΣΙΑΣ Η ΑΜΕΣΗ
ΥΠΕΡΕΥΑΙΣΘΗΣΙΑ
2. ΥΠΕΡΕΥΑΙΣΘΗΣΙΑ ΤΥΠΟΥ ΙΙ ΚΥΤΑΡΟΤΟΞΙΚΟΥ
ΤΥΠΟΥ
3. ΥΠΕΡΕΥΑΙΣΘΗΣΙΑ ΤΥΠΟΥ ΙΙΙ η ΕΠΙΒΡΑΔΥΝΟΜΕΝΟΥ
ΤΥΠΟΥ.
4. ΝΟΣΟΙ ΥΠΕΡΕΥΑΙΣΘΗΣΙΑΣ ΤΥΠΟΥ IV.
Οι τρείς πρώτοι τύποι υπερευαισθησίας είναι εκείνοι που στηρίζονται στον
μηχανισμό αντιγόνου αντισώματος,
Και στον τύπο Ι : τα αντισώματα είναι της κατηγορίας IgE που συνδέονται
στο τοίχωμα των σιτευτικών κυττάρων και βασεοφίλων. Το αντιγόνο εισέρχεται στον
οργανισμό και συνδέεται με το ειδικο αντίσωμα(IgE), και ματά την αποκοκκίωση
των σιτευστικών κυττάρων πυροδοτούνται τα κλινικά φαινόμενα της φλεγμονής.
Στον Τύπο ΙΙ: τα αντισώματα είναι της κατηγορίας IgM,
IgG και βρίσκονται στην επιφάνεια των κυττάρων και ιστών.
Το κύτταρο ή ο ιστός που φέρει το αντιγόνο θεωρείται μολυσμένος και αυτή η
επαφή αντιγόνου με το αντίσωμα οδηγεί στην ενεργοποποίηση του συμπληρώματος και
την καταστροφή του μολυσμένου ιστού ή κυττάρου (μέσω λύσης ή μέσω άμεσης
κυυταροτοξικής δράσης).
Στον τύπο ΙΙΙ, που μοιάζει λίγο με τον τύπο Ι. εδώ όμως η
διαδικάσια στηρίζεται στην ένωση του αντιγόνου με το αντίσωμα και την
δημιουργία ανοσοσυμπλεγμάτων. Εδώ σε αντίθεση με την τύπου
Ι, όπου το αντίσωμα συνδέεται με το σιτευτικό κύτταρο, εδώ το αντίσωμα
συνδέεται με το σντιγόνο και το ανοσοσύμπλεγμα αυτό συνδέεται με το σιτευτικό
κύτταρο αλλά και στην επιφάνεια και άλλων κυττάρων. Η σύνδεση του
ανοσοσυμπλέγματος με το σιτευτικό κύτταρο γίνεται στον υποδοχέα χαμηλής
συγγένειας, και αυτό αποτελεί την δεύτερη σηματική διαφορά από την τύπο Ι
αντίδραση.
Ο τελευταίος τύπος της κυτταρικής ανοσίας βασίζεται στην απάντηση μέσω
Τ-λεμφοκυττάρων.
Στον τύπο IV, τον κύριο ρόλο
τον παίζουν τα Τ-λεμφοκύταρα (CD4+, CD8+). Η είσοδος του αντιγόνου συνοδεύεται
από την συσώρευση διαφόρων κυττάρων φλεγμονής, μακροφάγα, κυτταροκίνες,
χημειοκίνες. Από την άλλη τα κύτταρα Langerhans, που λειτουργούν ως
αντιγονοπαρουσιαστικά (ΑΠ-κ) από την περιοχή του χορίου μεταναστεύουν
στους επιχώριους λεμφαδένες όπου ενεργοποιούν τα Τ- λεμφοκύτταρα που έρχοντα
στην περιοχή, ενισχύοντας την φλεγμονώδη απάντηση.
Επι μέρους λεπτομέρειες αναφέρονται σε άλλο σημείο του παρόντος.
